Kategoria: Artykuły z czasopisma

Przedstawiam kolejną, trzecia już część rozważań mających na celu przybliżenie sowieckich metod treningowych. Metod, które wykuły ikony podnoszenia ciężarów, znane nie tylko sztangistom zza Buga, ale będące wzorem i inspiracją adeptów ciężkiej atletyki na całym świecie na przestrzeni dziesięcioleci. Ostatecznie mamy wiele wspaniałych nazwisk trenerów wraz z ich metodami, które bronią się często rekordowymi rezultatami na podestach mistrzostw świata i letnich igrzysk. Weźmy chociażby zmarłego niedawno Iwana Abadżiewa, zwanego „papieżem podnoszenia ciężarów”, który  do swojego skromnego srebra na mistrzostwach świata dołożył 10 złotych medali olimpijskich swoich podopiecznych. Dużo? Mało? Zapraszam do wertowania Internetu. Nie da się jednak zaprzeczyć, że jego metody – zwane później bułgarską szkołą – dają solidne rezultaty. On sam jako trener wniósł niezwykle dużo do tego sportu i przez wielu jest i będzie słusznie postrzegany jako jeden z najbardziej innowacyjnych trenerów wszech czasów. Przytoczmy jednak słowa innej sławy olimpijskiego podnoszenia ciężarów.

W poprzednim numerze rozmawialiśmy o podstawowych parametrach treningowych oraz wytycznych dla rozwoju hipertrofii oraz siły. W tym artykule zajmiemy się konstrukcją przemyślanego mikrocyklu treningowego oraz podstawowymi zasadami opisującymi mądrą jednostkę treningową.

Podobno, jeśli pracuje się dość ciężko i jest się nieustępliwym, to marzenia się spełniają. Podpisuję się pod tym obiema rękami, ale trzeba dodać, jeden ważny element do tego całego równania. Nie da się iść ciągle tylko do przodu – mimo że chcemy ciągle napierać,  to prędzej czy później coś się wyłączy. Lepiej do tego nie dopuszczać, bo zazwyczaj efekty takiego upadku są opłakane, a powrót na właściwy tor zajmuje naprawdę sporo czasu.  

Zbliża się lato, jest coraz cieplej, będziemy chodzić w szortach, T-shirtach, sukienkach i strojach kąpielowych. Chcemy, by nasza sylwetka, nad którą pracujemy w czasie treningów, zaostrzyła się, była wizytówką parametrów motorycznych, jakie sobą prezentujemy. Planujesz start w zawodach – na przykład sylwetkowych – więc ważne będzie odpowiednie obniżenie poziomu tkanki tłuszczowej, albo w zawodach trójbojowych, dwubojowych, w sportach walki, wszędzie tam, gdzie będziesz musiał/-a zmieścić się w wybranej kategorii wagowej. Czego zatem potrzebujesz?

Punktem wyjściowym do rozpoczęcia jakiejkolwiek formy terapii pacjenta powinna być właściwa i wnikliwa diagnoza. Wiele elementów składa się na jej prawidłowy przebieg. W pierwszej kolejności powinniśmy mieć otwarte umysły i serca, żeby zrozumieć pacjenta na każdym poziomie jego dolegliwości. Nie powinniśmy na wstępie przyklejać „łatek” określających osobę, która zgłosiła się do nas po pomoc oraz diagnozować problemu po pojedynczym symptomie. Jeżeli potraktujemy człowieka, który chciałby z nami nawiązać kontakt i podjąć się współpracy jako „białą kartkę”, możemy wspólnie napisać ciekawy rozdział efektywnej i zaskakującej zmiany w ciele i w życiu pacjenta.

Słodziki w ciągu ostatnich kilku dekad zyskały ogromną popularność głównie dzięki temu, że zapewniają słodki smak przy niewielkim udziale kalorycznym, dlatego też bardzo często pojawiają się w produktach typu „fit” i niskokalorycznych lub bezkalorycznych. Do wyboru mamy słodziki sztuczne oraz naturalne, w proszku, tabletkach, płynie i innych postaciach. Jednak pojawiają się pytania o to, jaki mają wpływ na zdrowie, czym się różnią od siebie, które warto wybierać i czy w ogóle powinniśmy je stosować.

Gdybym powiedział, że dzięki całkowicie darmowemu narzędziu, jakim jest ekspozycja na niską emperaturę, jesteśmy w stanie usprawnić pracę tarczycy, zwiększyć odporność na stres, wzmocnić układ immunologiczny, poprawić pracę mitochondriów oraz spalić tkankę tłuszczową. Co Wy na to? W artykule wyjaśnię, na czym polega moc „zimnej termogenezy”

Mitochondria to nasze piece energetyczne działające 24 godziny, 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku. Ich praca jest elementarnym składnikiem niezbędnym do odniesienia sukcesu w każdej dziedzinie zdrowia oraz regeneracji. Wyobraźcie sobie miasto zależne od jednej fabryki, która pracuje w takim systemie, jak nasze mitochondria. Enzymy oraz białka wpływające na ich pracę to pracownicy  fabryki, którzy pracują na wiele zmian. Co się stanie, kiedy jedyna fabryka zasilająca miasto przestanie działać albo zacznie pracować gorzej, ponieważ część pracowników odmówi współpracy ze względów zdrowotnych? Nie kreśli to nam wesołej przyszłości. Podobnie wygląda sytuacja, kiedy zaczynamy zaniedbywać nasze fabryki energetyczne – tak jak mówiliśmy o cyklu dobowym jako podstawie sukcesu, tak możemy powiedzieć, że mitochondria są drugim bez ligatu filarem pomagającym nam osiągnąć wyższy poziom w procesie ulepszania naszego ciała.