Dział: Odżywianie i suplementacja

Zapewnienie odpowiedniego paliwa podczas wysiłku to kluczowa sprawa dla optymalizacji osiągów. U zawodowych sportowców brak energii dla pracy mięśni może spowodować przegraną na zawodach, ale nawet dla osoby trenującej amatorsko odpowiedni pokarm i suplementy mogą poprawić osiągi, zwiększyć radość z treningu i poprawić samopoczucie. W tym artykule przedstawię trzy źródła energii – fosfokreatynę, glukozę (glikogen) oraz kwasy tłuszczowe oraz opiszę, czym się różnią i dla kogo są najkorzystniejsze.

Proces redukcji wagi w MMA powinien być długofalowy − bez reverse dieting (odwrotnej diety) i wielotygodniowej adaptacji w stronę modelu żywienia obfitującego w tłuszcze; gwałtowne zmiany mogą się okazać trudne do wprowadzenia. Dwa ostatnie tygodnie przygotowawcze mogą przesądzić o wyniku walki z powodu uchybień metodycznych, jeśli kolejne kroki dietetyczne nie będą przemyślane. To od nas dietetyków w dużej mierze zależy, jak kształtować się będzie samopoczucie fizyczne zawodnika, a co ważniejsze – psychiczne, w ostatnich kilkunastu dniach. Podejmując odpowiednie działania, możemy sprawić, że proces ten będzie przypominał przejażdżkę po parku. Błądząc z kolei, możemy wprowadzić sportowca w piekło stresu, bezsenności i wycieńczenia, które będą mocno rzutowały na jego sprawność psychofizyczną w dniu walki.

Jeśliby w świecie nowoczesnej dietetyki postawić obok tej profesji jakieś modne słowo, które doskonale obrazowałoby, czym jest ta gałąź nauki, to chciałbym, aby było to słowo „funkcjonalność”. Dietetyka funkcjonalna doskonale obrazowałaby rolę tejże nauki i jej wpływ na ludzki organizm. Przysłowia branżowe od lat powtarzają „jesteś tym, co jesz”, niekiedy ewoluują one również do koncepcji „jesteś tym, co twój organizm zrobił z żywnością”. Jak najbardziej: miałoby to sens wobec licznych chorób metabolicznych szerzących się w populacji. Obecnie nie możemy już raczej powiedzieć, że dany pokarm jest w 100% zdrowy i nadaje się do spożycia przez każdego. Dietetyka jest nauką bardzo szeroką i bardzo prężnie rozwijającą się. Zaszufladkowanie jej wokół piramidy żywienia i myślenia tylko w kategorii komponowania posiłków pod kątem smaku lub chęci redukcji tkanki tłuszczowej jest kardynalnym błędem. Zanim jednak zobrazujemy rolę całościowego, zdrowego podejścia do nowoczesnej dietetyki funkcjonalnej – jak chciałbym ją określić – musimy skupić się najpierw na podstawach. Rozpoczniemy od charakterystyki makroskładników żywieniowych – białek, tłuszczów i węglowodanów.

O ile w kontekście anabolizmu bardzo mocno koncentrujemy się na podaży białka i jego jakości (składzie aminokwasowym), o tyle przy dyskusji o redukcji najczęściej przewijają się różnego rodzaju strategie manipulowania węglowodanami. Jedną z bardzo popularnych teorii jest Carb Back-Loading (CBL). Strategia ta opiera się na restrykcjach węglowodanów celem uwrażliwienia receptorów insulinowych. W przeciwieństwie do Intermitent Fasting, który opisałem w artykule opublikowanym w poprzednim numerze, CBL nie obejmuje wielogodzinnych okien na dowolne cukry, a rezerwuje je wyłącznie na wieczór.

Suplementacja BCAA i EAA to wśród trenerów personalnych temat równie kontrowersyjny co legalizacja marihuany, więc postanowiliśmy wyjaśnić Wam tę kwestię. Wokół niej narosło już tyle mitów, że tak naprawdę znalezienie jednoznacznej odpowiedzi, szczególnie dla początkującego, może okazać się niemożliwe. W naszym artykule, w oparciu o argumenty naukowe, opiszemy jak stosować BCAA i EAA, oraz rozwiejemy lub potwierdzimy najpopularniejsze tezy dotyczące tych suplementów.

Dla zawodnika MMA podejście do wdrażania diety redukcyjnej powinno być procesem długofalowym, odpowiednio ewoluującym w toku przygotowań do walki. System wczesnego reagowania jest w tej kwestii na wagę złota. Należy odpowiednio wcześniej podać ciału dany bodziec, sygnalizując w ten sposób nasze przyszłe zamiary. Adaptacja jest tutaj kluczem do sukcesu, pozwalającym na przyswojenie wszelkich sygnałów, dzięki którym będziemy mogli dostosować zmieniające się proporcje makroskładników żywieniowych. Stosowane zabiegi dietetyczne będą w późniejszym okresie coraz bardziej intensywne – wraz ze zbliżającym się dniem ważenia. Takie podejście pozwoli sportowcowi na dużo lepsze samopoczucie w ramach określonych mikrocykli dietetycznych.

Czosnek (Allii sativi bulbus) nazywany jest naturalnym antybiotykiem. Znany jest on ze swoich leczniczych właściwości, specyficznego smaku oraz zapachu, nie dla wszystkich jednak akceptowalnego. Dlatego też na rynku pojawiła się alternatywa powszechnie znanego surowego czosnku. Od kilku miesięcy można znaleźć czosnek o czarnej barwie i znacznie łagodniejszym smaku. Pozytywne zmiany zachodzące w wyniku fermentacji i będące głównie wynikiem reakcji Maillarda przyczyniają się do szerszego zastosowania czosnku w przemyśle spożywczym oraz wpisują czarny czosnek na listę żywności funkcjonalnej.