Bieganie – aktywność pozornie prosta i tak oczywista, że moglibyśmy powątpiewać w to, czy warto o niej pisać. Czynność tę mamy od urodzenia we krwi – zakodowaną ewolucyjnie tak, że nie pozostaje nic innego, jak tylko ubrać buty i po prostu wyjść pobiegać. A przynajmniej powinniśmy mieć zakodowaną… Tyle w kwestii teorii. W praktyce natomiast – jak pokazuje codzienność i obserwacja trenera personalnego – wraz z podjęciem się tematu biegania nasuwa się bardzo dużo pytań i sporo różnych odpowiedzi, na które – z kolei – składa się już słynne mauriczowskie: „Zależy”. Czy każdy może biegać? Czy to prawda, że bieganie niszczy kolana? Jaka jest prawidłowa technika biegowa? Czy bieganie jest dobre na spalanie tkanki tłuszczowej? Czy biegacze muszą trenować siłowo? Pytania mnożą się jak grzyby po deszczu, a elementów na usatysfakcjonowanie wszystkich pytających nie można nawet zliczyć.
Dział: Otwarty dostęp
O błonniku słyszał każdy. Ma nieskazitelną opinię. Uważa się go za remedium na otyłość, zaparcia, podwyższony poziom cukru we krwi i inne dolegliwości. Wspiera także florę bakteryjną. Błonnik to składnik, który nie może zostać strawiony przez organizm ludzki. Przez wielu specjalistów jest polecany na problemy jelitowe, takie jak zespół jelita drażliwego czy rak okrężnicy. Choć w obiegowej opinii urósł do rangi cudownego produktu, to badania niestety nie potwierdzają jego zbawiennej roli. Jednak to, na co musimy zwrócić uwagę to fakt, że błonnik błonnikowi nierówny. Należy przyjrzeć się bliżej różnym jego formom – każda z nich ma bowiem inne działanie. Najwięcej negatywnych aspektów wykazuje błonnik nierozpuszczalny, którego powinniśmy unikać szczególnie w diecie sportowca przed zawodami. Może on bowiem spowodować niemiłe dolegliwości podczas występu. Czy zatem powinniśmy patrzeć na temat błonnika bezkrytycznie? Przyjrzyjmy się mu dokładniej i odpowiedzmy na to pytanie.
Nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie – przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne – może prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia. Za nadwagę uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet.
Podobno, jeśli pracuje się dość ciężko i jest się nieustępliwym, to marzenia się spełniają. Podpisuję się pod tym obiema rękami, ale trzeba dodać, jeden ważny element do tego całego równania. Nie da się iść ciągle tylko do przodu – mimo że chcemy ciągle napierać, to prędzej czy później coś się wyłączy. Lepiej do tego nie dopuszczać, bo zazwyczaj efekty takiego upadku są opłakane, a powrót na właściwy tor zajmuje naprawdę sporo czasu.
Alergie i nietolerancje pokarmowe stanowią coraz poważniejszy problem współczesnej cywilizacji. Częstość występowania nadwrażliwości pokarmowych systematycznie wzrasta, co budzi coraz większy niepokój, a zarazem zainteresowanie świata nauki – szczególnie specjalistów żywieniowych. Szacuje się, że problem alergii i nietolerancji pokarmowych dotyczyć może nawet 200–250 mln ludzi na całym świecie, zatem znalezienie złotego środka umożliwiającego pełną identyfikację i skuteczne diagnozowanie pełnego spektrum niepożądanych reakcji na pokarmy jest jak najbardziej uzasadnione [1, 2].
Kulturystyka jest niewątpliwie sportem, w którym żywienie stanowi jeden z głównych elementów decydujących o odniesieniu sukcesu. Nie bez przyczyny mówi się, że dieta to 70% sukcesu. Gdybyśmy chcieli użyć mądrości ludowej, powiedzielibyśmy, że „z pustego i Salomon nie naleje”. Zatem można wysnuć wniosek, że ciężki trening mający dokonać podniesienia tempa przemiany materii czy mikrouszkodzeń masy mięśniowej to jedno, ale umiejętnie dobrane mikro- i makroskładniki żywieniowe to środek do celu, jakim jest zbudowanie silnie umięśnionej i odtłuszczonej sylwetki. Chociaż metodyka żywienia w tej dyscyplinie sportu różni się znacząco w świecie sportowców sylwetkowych, to bardzo często można zaobserwować wspólne, podstawowe błędy. Elementem, który jest nagminnie zaniedbywany w tym obszarze, to z pewnością odpowiednio dobrana dietoterapia. Jak zatem zoptymalizować dietę kulturystyczną?
Kiedy jako nastolatek zaczynałem trenować, zajmowało mnie tylko i wyłączenie jedno – jak uzyskać muskularnie prezentującą się sylwetkę i rozbudowaną górną część ciała. Koncepcja „funkcjonalnej sprawności fizycznej” nie była mi wówczas znana i – prawdę powiedziawszy – nie sądzę, że w tamtych czasach byłaby w stanie mnie zainteresować.
Odkryłem, że ostatnio stale słyszę te same pytania. „Dlaczego zrobiłeś sobie te lamerskie tatuaże? Jakim cudem Twoja gęba wygląda znacznie starzej niż Twoje ciało? Kim jesteś i co robisz w damskiej szatni?” To moje życie prywatne, ale w obszarze zawodowym również notorycznie wracają do mnie pewne pytania. Od momentu, w którym opublikowałem C-MASS Calisthenics, jedno z nich urosło do rangi wyjątkowego: „Ile mięśnia mogę zrobić bez sterydów?”. Tak jest – też to słyszałeś, prawda? Cóż… nie mogę obiecać, że udzielę konkretnej odpowiedzi, ale w moim wieku powoli staję się niezły w snuciu opowieści – więc, jeżeli masz pięć minut, posłuchaj, co ma do powiedzenia stary wujek Paul.
Dobowe spożycie protein jest jednym z kluczowych czynników żywieniowych wpływających zarówno na kompozycję sylwetki, jak i szeroko rozumianą formę sportową. Mimo to ciągle jednak kwestie związane z ustaleniem optymalnych zakresów podaży białka budzą pewne kontrowersje, zwłaszcza w kontekście szczególnych okoliczności tworzonych przez stan deficytu energetycznego, towarzyszący programom ukierunkowanym na redukcję tłuszczu zapasowego. Warto wiedzieć, że problematyka podaży białka jest w ostatnich latach przedmiotem intensywnych badań i dyskusji, a wykonane analizy pozwalają z zadowalającą dokładnością wyznaczyć adekwatne spożycie białka dla sportowców i osób aktywnych fizycznie, zarówno w przypadku równowagi energetycznej, jak i w stanie deficytu energetycznego.
Mgła mózgowa nie jest uznana za termin medyczny. Nigdy nie przeprowadzono badań z podwójną ślepą próbą, nigdy nie zrobiono badań kohortowych w tym temacie. Jednak czy to oznacza, że pacjent, który przychodzi i skarży się na problemy z pamięcią, na zaburzenia kognitywne, problemy z koncentracją, problemy ze znalezieniem odpowiednich słów lub w zbudowaniu jednego poprawnego skomplikowanego zdania, powinien być ignorowany? NIE
Dieta ketogeniczna stała się w ostatnich latach bardzo popularna – wiele osób stosuje ją, by poprawić swoje zdrowie, schudnąć czy wspomóc pracę mózgu. Niektórzy używają jej z przepisu lekarza lub dietetyka, ponieważ wiadomo, że tego typu dieta może pomóc leczyć epilepsję, niektóre choroby neurodegeneracyjne (szczególnie Alzheimera – nazywanego cukrzycą typu III) oraz nowotwory. Jednak przez popularność zrodziło się na jej temat bardzo dużo mitów.
W tym artykule przedstawię fakty i obalę owe mity dotyczące diety ketogenicznej.
Mówiąc najprościej, uszkodzenie metabolizmu jest zwykle spowodowane przez długotrwałe, nadmierne ograniczenie kalorii, w połączeniu z przesadną aktywnością fizyczną. Można się zastanawiać, dlaczego waga stoi w miejscu, nawet jeśli jesz 1000 kalorii i każdego dnia robisz godzinami cardio. Po zaobserwowaniu tego wiesz, że potrzebny jest deficyt kalorii, aby schudnąć, i myślisz, że jest on oczywistym rozwiązaniem na wszystkie problemy związane z wagą. W środowisku lekarskim dużo częściej będziemy mówić o problemach neuroendokrynnych, zmęczeniu nadnerczy lub niedoczynności tarczycy. W większości przypadków załamanie metaboliczne u trenujących będzie dużym skrótem myślowym oraz przyczyną wymienionych problemów zdrowotnych.
